Maandag 2 juni. Penwith.

Vandaag zijn we met de scooter Penwith rondgereden. Penwith is het meest Zuid-Westelijke deel van Cornwall en daarmee Engeland. Het weer had (opnieuw) beter gekund, we werden in de dichte mist wakker. Deze is in de loop van de dag wel wat opgeklaard, maar de zon kwam pas om 7 uur ’s avonds tevoorschijn.
We gingen met de scooter omdat we zagen aankomen dat we op veel plekjes waar we naar toe wilden gaan met de camper niet zouden kunnen stoppen, laat staan parkeren. Dat klopte, vooral bij de overblijfselen van oude Keltische culturen. Het is bijzonder de verschillende constructies te zien die, omdat ze van keihard lokaal graniet gemaakt zijn, heel goed bewaard zijn gebleven. Op elkaar gestapelde stenen, cirkels (foto), stenen met grote ronde gaten erin, tafels, er is voor ieder wat wils. Helaas is vrijwel nooit bekend waarvoor het ooit bedoeld is, maar dat mag de pret niet drukken. Het geheel krijgt nog een andere dimensie wanneer je bedenkt dat de Egyptenaren in die tijd al de eerste piramides en grote tempels bouwden.
Naast de Keltische overblijfselen hebben we ook onze eerste Engelse tuin bezocht (moet je natuurlijk gedaan hebben nietwaar) maar dat viel eigenlijk wat tegen. Hij was groot, maar veel bloeide er niet (meer) en het onderhoud had beter gekund. Wie weet is een volgende beter. Als laatste hebben we Land’s End aangedaan, het uiterste ZW puntje van Engeland. Inmiddels waren we al vele uren op pad en werd het steeds kouder. Nog een goed uur voordat we thuis waren, blij om weer in de warme camper te kruipen.