Woensdag 4 juni. Terug naar Devon.

Vandaag hadden we een hele rit voor de boeg. Bijna 200 kilometer en dat bleek ook vandaag best weer tijd te vergen. Ondanks dat het een doorgaande weg is, kwamen we vele tientallen rotondes en stoplichten tegen en vaak zulke smalle stukken dat er maar een auto tegelijk door kon. Dat schiet niet op. Gelukkig hadden we ongeveer halverwege een onderbreking in de vorm van het kasteel van Tintagel. Moet je volgens de boeken gezien hebben, en dat bleek ook wel toen we in de buurt van het dorpje kwamen, de ene parkeerplaats werd afgewisseld door de volgende. Inmiddels wat wijzer geworden in “The English way” reden we lang door en belanden we op een laatste grote parkeerplaats waar o.a. al 6 bussen geparkeerd stonden. Nu heeft dit kasteel een vage rol gespeeld in één van de mythes rondom King Arthur en dat is alles wat nodig is om horden mensen op de been te krijgen. Voor het eerst zagen we vele Duitse en Franse toeristen om … een kasteelruïne van niks te zien. Het plekje was heel bijzonder zo op een uitstekende rots in zee en het uitzicht ook, maar op een paar vervallen muren na was er niets te zien. En ze hebben zulke mooie kastelen! Gelukkig vonden we een echt klassieke pub die heerlijke crabsandwiches had, dat maakte veel goed.
De camping van vanavond ligt dicht bij het startpunt van de voor morgen gepande wandeling. Het is een megacamping. Wij staan op een veld waar 50 campers kunnen staan, op ons eentje. De camping van gisteren was overvol, hier is geen kip. Beide campings vlak aan zee en een leuk dorpje? We hebben kennelijk nog veel meer te leren over “The English way”.