Zondag 15 juni. Alweer de laatste dag.

Het was vandaag onze laatste dag van deze trip. Al een tijdje geleden boekten we de boot Harwich-Hoek van Holland op de 16e. Als laatste hadden we (opnieuw) een rondrit gepland, nu door Anglia. Helaas was zo’n rondrit opnieuw geen groot succes. Ondanks dat we in onze camper relatief gezien best hoog zitten, ontgaat het landschap je te vaak door de hoge muren en heggen. De foto geeft daar een typisch voorbeeld van. Samenvattend, we hebben de hele dag gereden maar weinig gezien. We zitten nu een paar minuten van Harwich op een camping aan zee. Het weer begint er donker en dreigend uit te zien, het is kennelijk tijd om te maken dat je wegkomt.
Onze eerste reis in Engeland zit er op. Wat zijn zoal de gedachten die als eerste bij je opkomen? Het links rijden is op zich geen enkel probleem, ook niet met het stuur aan de verkeerde kant. De wegen zijn echter vaak erg smal, maar daar staat tegenover dat de Engelsen echt “heren en dames” in het verkeer zijn. Ze stoppen direct om je doorgang te verlenen, rijden desnoods een stuk achteruit en zo te zien zonder enige ergernis.
Mijn ervaringen met Engelsen gedurende mijn jongere jaren in het buitenland en tijdens mijn werk waren niet altijd even opwekkend. Ik moet zonder enige kwalificatie zeggen dat vrijwel iedereen die wij tijdens deze tour zijn tegengekomen buitengewoon aardig en behulpzaam was. Ik heb mijn idee over “de” Engelsman echt bij moeten stellen. En dan als laatste het land, waarbij nadrukkelijk moet worden aangetekend dat we alleen Zuid-Engeland hebben gehad. Opvallend is vooral de kleinschaligheid. Kleine plaatsjes, kleine winkeltjes, kleine weilandjes, smalle weggetjes. En veel echt verbazingwekkend kleine huisjes, maar vrijwel altijd perfect onderhouden. En echte hoogbouw? Niet gezien. Het land is overal in cultuur gebracht, wildernis hebben we weinig gezien. Maar mooi is het vaak wel, zeker ook de kusten. Per saldo is het een eerste kennismaking geweest die smaakt naar meer, zo niet veel meer.