Zondag 8 juni. Via, via naar Oxford.

De eerste stop was bij een lokale grote supermarkt want zo hier en daar was de bodem van de voorraad in zicht. We waren er om 10.25, bleek hij op zondag pas om 11.00 open te gaan! Nu, dan maar eerst koffie drinken he? Hoewel, toch wel gek dat er al zoveel vrouwen met karren voor de gesloten deuren staan? Nu, voordat we uitgedacht waren gingen de deuren open en stormde iedereen naar binnen. Wij dus ook. Wat blijkt, de supermarkt mag officieel pas om 11 uur open, dus gaan dan de kassa’s pas werken en alle lichten aan. Maar kennelijk mag het personeel al eerder naar binnen, en als er dan ook een klant naar binnen slipt… so be itJ
Na de supermarkt op naar Stourhead, een heel bekende tuin. Ja, weer een tuin, per slot kan je niet alle tuinen afschrijven vanwege één slecht ervaring. Het koste wel wat tijd en moeite om er te komen, en toen we er waren sprong ons de schrik om het hart. We konden niet terecht op het parkeerterrein; vol. We konden niet terecht op het overflow parkeerterrein; vol. We eindigden op het overflow overflow weiland waar ook al honderden auto’s stonden. Tja, het is heel mooi weer en weekend, en dan blijft de Engelsman niet thuis. Dat viel gisteren in Bath al op waar je over de hoofden kon lopen, en dit was opnieuw een bewijs. Gelukkig was deze tuin in werkelijkheid een in een vallei gelegen groot landgoed met een prachtig centraal gelegen meer, waar we een wandeling van ruim een uur omheen maakten. Het is een klassieke Engelse landschapstuin. De bijzondere bomen hier zijn al honderden jaren geleden geplant en geweldig groot, de aangelegde grotten, tempels e.d. apart. Per saldo zeer de moeite waard en door de omvang van het park viel het met de drukte zowaar nog mee ook.
Daarna; Stonehenge, een van de bekendste prehistorische monumenten te wereld. En om met de conclusie te beginnen, het is een bijzondere plaats en een bijzonder monument. Al vanaf 5000 BC zijn ze hier aan het bouwen geweest, vanaf 2500 BC met de nu overgebleven stenen. Het blijft een raadsel hoe ze deze tonnen wegende stenen over geweldige afstanden verplaatst en ze daarna overeind hebben gekregen, maar je krijgt er bijna kippenvel van. Echt indrukwekkend. Ook hier druk, maar op zich viel het mee. Vrijwel geen Engelsman te bekennen (kom nou, daar ben ik al zovaak geweest…), maar wel de bussen vol Japanners en Duitsers. Maar met een af en toe een beetje dringen heb je nergens last van tijdens je rondje om het monument.
Voor de foto van de dag kozen we voor Stonehenge, maar bijna hadden we anders besloten. Want, we beleefden vandaag een unicum… het weer was zo mooi dat we vanavond voor de camper buiten hebben gegeten. Dat is ons nog niet eerder gelukt (inclusief Nieuw Zeeland in de zomer!). We staan nu op een camping bij Oxford, morgen gaan we geleerd doen.