Zaterdag 31 mei. Plymouth.

We hadden gisteravond al verkend hoe we bij de bus naar het centrum konden komen, dus we stonden op tijd klaar om naar de stad te gaan. We werden door de zon gewekt, het weerbericht was goed, wat wil je nog meer! In T-shirt naar de bus, geen jas geen plu, niets hadden we bij ons. Het is maar goed dat de weergoden dit soort gedrag onverbiddelijk afstraffen, want voordat we de bus bereikten trokken de donkere wolken zich boven ons samen. Zullen we maar even teruggaan om een plu te halen? Lijkt me geen gek idee… Misschien moeten we onze jassen ook maar meenemen…Tja, het is Engeland he..
Geheel voorbereid op Engels weer doken we de (volgende) bus in, maar we hadden het juiste besluit genomen. Het heeft bijna de gehele dag geregend.
Plymouth was in de 2e WO een zeer belangrijke marinehaven en is daardoor vaak gebombardeerd. Van de oude stad is dan ook weinig over, maar het al honderden jaren oude Hoofdkwartier van de Marine staat nog fier overeind en is nog steeds in gebruik. Je mag alleen naar de citadel kijken, er niet eens in! We hebben een rondvaart gemaakt door de uitgestrekte havens, ook nu nog vol met marineschepen. Het indrukwekkende oorlogsmonument bezocht ter nagedachtenis van de 23.000 marinemensen die in de twee wereldoorlogen op zee gebleven zijn. De oude haven gezien waar vandaan de “Pelgrim Fathers” als vroege kolonisten naar Amerika vertrokken en ver voor die tijd de thuishaven van Sir Francis Drake was. De “nieuwe’’ stad bestaat vooral uit veel moderne shopping malls, daar zijn we dan ook maar kort geweest. Op zich een interessante stad om te bezoeken!
Morgen gaan we opnieuw verder naar het westen.

Vrijdag 30 mei. Dartmoor National Park

Het was vanochtend even spannend of we weg zouden komen, gisteren slipten de wielen al door en vannacht zijn we nog verder weggezakt. Gelukkig hebben we drie jaar geleden ooit platen gekocht om op drassige grond voor de wielen te leggen. In al die tijd nooit gebruikt, maar vandaag redde ze de dag. We konden ons ermee net losgewerkt krijgen.
Het Dartmoor NP verkennen was vandaag het doel. Dit is een groot en veelzijdig park. De natuur is heel afwisselend; grasvelden, heide, oude vulkaankegels maar ook meer bewoonde gebieden met heel oude dorpjes en dito kerken. Dit deel van Engeland is zeker al 10.000 jaar bewoond en overal vind je daar overblijfselen van. Dartmoor is ook het gebied waar zich vele griezelverhalen afspelen, het bekendste is ongetwijfeld “The hound of the Baskervilles” van Arthur Conan Doyle.
Veel schapen, maar ook paarden en wilde pony’s lopen er vrij rond. Ook op de weg, dus oppassen geblazen! Overigens moet je niet alleen oppassen voor loslopende dieren, maar ook voor smalle en soms zeer smalle weggetjes. Op een gegeven moment zaten we op weggetjes die zo smal waren dat de spiegels aan beide kanten van de camper tegen de begroeiing kwam die hier veelal direct tot aan de weg staat. Hard duimen dat er geen tegenligger aankomt is dan het devies! In Dartmoor regent het meer dan 200 dagen per jaar, maar wij hadden voor ons doen stinkend geluk. Het was de gehele ochtend droog! ’s Middags werd dat overigens dubbel en dwars ingehaald, maar wij hadden er toen al een leuke wandeling opzitten. Per saldo hebben we zeker vier uur in het park rondgereden en ervan genoten. Een schitterend gebied. We zijn voor de nacht neergestreken in Plymouth, dat we morgen willen bezoeken.

Donderdag 29 mei. Verder naar het westen.

Voordat we het eiland zouden verlaten wilden we nog een laatste poging doen om The Needles te zien, een aantal scherpe rotsen die aan de westkust van het eiland in zee liggen. Dit zou een belangrijk doel van onze twee maal afgelaste wandeling zijn geweest. Deze keer zijn we er gekomen. Maar je moest je auto zo ver van het punt af parkeren, dat we zo ongeveer de helft van de wandeling alsnog hebben gemaakt. Overigens was het wel een echt mooi punt. En, voor het eerst in dagen zagen we een zonnetje. Wat waterig, maar toch een zonnetje! Daarna op naar de ferry en het vaste land. Ondanks dat we de overtocht niet hebben gereserveerd, kunnen we met de eerstvolgende boot mee. Dat zit niet tegen.
Het einddoel voor vandaag is Abbotsbury, nog ongeveer 85 kilometer weg. Een goed uur rijden denk je misschien? Nu, echt niet. Drie uur doe je in het zuiden van dit land over een dergelijke afstand. De wegen zijn erg smal, zelfs de grote doorgaande wegen zijn bijna nergens 4 baans. En met smal bedoel ik ook smal, want de bomen en struiken aan de kant van de weg groeien letterlijk tot aan de witte streep. Voeg daaraan toe dat je om de paar kilometer een rotonde of stoplicht hebt en je begrijpt wellicht dat je hier gemiddeld niet veel meer dan 30 kilometer per uur haalt. In Abbotsbury vind je o.a. de Swannery. Dit is een plek waar al vele honderden jaren zwanen broeden. Het gebied en de verantwoordelijkheid voor het toezicht is al bijna 500 jaar in handen van dezelfde familie. Dat is ook Engeland! Op dit moment komen de kuikens uit het ei en het is erg leuk om de vele tientallen nesten, de honderden zwanen en de tientallen pas geboren kuikens te zien. Het is verbazingwekkend te zien dat de beesten absoluut niet bang zijn voor de mensen, het lijkt de Galapagos wel. Na enige omzwervingen hebben we een kleine landelijke camping gevonden. We zijn hier heel vriendelijk ontvangen, maar op het plekje wat we hebben gekregen zakken de wielen langzaam aan de zachte grond in. Hoe we daar morgen weer uitkomen?? Dat zien we morgen wel weer.

Woensdag 28 mei. Tja, je zit in Engeland….

Vandaag hadden we de eergisteren door de regen afgelaste wandeling langs de kust willen maken, maar opnieuw mis. Het begon vannacht te regenen, het is niet echt meer gestopt. En om nu in de stromende regen over glibberige rotsen en paden te gaan klauteren, gaat ons te ver. Je doet het voor je lol nietwaar. Dus laten we de wandeling de wandeling en gaan we morgen van het eiland af. Verder naar het westen. The Isle of Wight heeft ons vooral regen gebracht! Wel wisten we droog heen en weer naar een niet al te ver afgelegen pub te komen die beroemd is voor haar visgerechten. We waren er gisteren al geweest, maar toen was alles volgeboekt. Dan maar voor vandaag geboekt en het was geweldig. Wel te laat geworden om het weblog nog uit te doen.

Dinsdag 27 mei. Isle of Wight verkennen.

Gezien de smalle weggetjes hier en de vaak zeer beperkte mogelijkheden om je camper te parkeren hebben we vanochtend de scooter weer van stal gehaald. Eerst reden we naar de belangrijkste plaats van het eiland, Newport. Hier bleek er sprake te zijn van een geweldige verkeersopstopping. Lang leve de scooter, we zoefden overal langs. Onze eerdere hoop dat het na de maandag van de Bank Holiday wel rustig zou worden hebben we ernstig bij moeten stellen. Het blijkt dat de veel schoolkinderen de hele week vrij hebben, hetgeen door de ouders kennelijk wordt gevolgd.
Het belangrijkste doel voor vandaag was een bezoek aan het Osborne House in het Noord-Oosten van het eiland. Dit was het buitenhuisje van Queen Victoria, haar echtgenoot en negen kinderen (regeren is kennelijk niet alleen vooruitzien:)). Ze vertoefden er gemiddeld 3 maanden per jaar en is grotendeels in dezelfde staat gebleven als destijds, inclusief kunst en meubilair. Heel apart om nu door deze vertrekken te lopen en te zien hoe ze 150 jaar geleden leefden.
Daarna via binnenweggetjes naar het Carisbrooke Castle, dat op een heuvel midden op het eiland ligt en waar al sinds mensenheugenis versterkingen hebben gestaan. Dit niet in de laatste plaats natuurlijk vanwege de belangrijke strategische ligging van het eiland. Het huidige kasteel is in vele honderden jaren gebouwd, bijgebouwd, deels vernietigd en weer opgebouwd, enz. Het is onwaarschijnlijk hoeveel kastelen en kasteelruïnes er in dit land bewaard zijn gebleven. We zullen ons snel op rantsoen moeten zetten, anders kunnen we dadelijk geen kasteel meer zien.

Maandag 26 mei. Gedwongen rust.

Het begon vannacht hard te regenen en dat is niet opgehouden tot na de lunch. Niet onverwacht, want het weerbericht gaf het al aan. Als vanzelf resulteerde dat in het besluit vandaag een rust/lees/wasdag in te lassen. Dat alles is prima gelukt! Morgen kijken we weer verder, hopelijk kunnen we delen van het eiland gaan verkennen.

Zondag 25 mei. Via Winchester naar the Isle of Wight.

Vannacht heeft het lang gestortregend, maar overdag viel het weer zeer mee. Zeker als je het bedroevend slechte weerbericht in gedachten neemt. We hadden onderweg een paar buitjes, maar.. de camper is waterdichtJ
We zijn eerst naar Winchester gereden. Deze stad is lange tijd de hoofdstad geweest van het Anglo-Saksische Koninkrijk en daar zijn een aantal grootse gebouwen van bewaard gebleven. In de eerste plaats de Winchester Cathedral. Na Canterbury opnieuw een gigantisch grote en imponerende kerk, heel bijzonder. Van het ooit machtigste kasteel van Zuid-Engeland is weinig meer over, maar wel de zogenaamde “Great Hall”. Hier is de “Ronde tafel” van Koning Arthur te zien, alhoewel het vrijwel zeker niet de echte tafel geweest kan zijn.

Daarna op naar het Zuiden, met als doel het Isle of Wight. Gezien onze ervaringen van gisteren met het vinden van een camping ben ik gisteravond een tijd lang aan het bellen geweest, uiteindelijk hebben we er een gevonden. Daar staan we inmiddels. Het overvaren met de veerboot verliep snel en zonder problemen (behalve dan voor mijn portemonnee, we werden kennelijk als een vrachtwagen gerekend die ook nog eens goud vervoerde). Hier bleek zowaar ook nog de zon te schijnen, wat wil je nog meer. We blijven hier een paar nachten staan om het eiland te verkennen.

Zaterdag 24 mei. Druk!!!

Het viel ons gisteravond al op hoe druk het op de camping werd, hij stroomde letterlijk vol. Na enig speurwerk bleek dat het maandag een Bank Holliday is, dus een lang weekend. Dan gaan de Engelsen op pad, en hoe! Uit voorzorg waren we vroeg op want we moesten zeker nog een uur rijden naar Brighton en het parkeren daar met een camper zou vast niet eenvoudig zijn. Gelukkig waren we op tijd om nog een (dubbele) plek op de parkeerplaats van de P en R te vinden en daar stonden we om 10 uur dan ook. Vlot waren we in het centrum van wat Engelands eerste belangrijke badplaats was. Dit kwam niet in de laatste plaats omdat (koning in spé) George IV hier graag vertoefde en er een monumentaal pand liet neerzetten, het Royal Pavilion. Dit werd gebouwd tussen 1815 en 1822. Het is een van de meest bijzondere gebouwen die we ooit hebben gezien. Het is in een soort Chinees-Indische stijl gebouwd, waarbij die stijl overal in is doorgevoerd. Uiteraard het gebouw zelf, maar ook de binnenkant, de wandbekleding, decoraties, meubelstukken, je kan het niet bedenken of er zit een Oosters tintje aan. Er zijn een tweetal grote hoge zalen waar je echt je ogen niet geloofd en vanzelf `oooh´ zegt. En dat alles ontworpen en gemaakt is door mensen die nooit in China geweest zijn!
Brighton zelf werd in de loop van de ochtend drukker en drukker. Op het laatst kon je echt bijna letterlijk over de hoofden lopen, dus na ons bezoek aan de beroemde pier (de eerste ter wereld) hebben we de stad de stad gelaten en de camper weer opgezocht. Op weg naar de rand van de stad waren er echt onwaarschijnlijk lange files van auto´s die probeerden de stad in te komen. Op onze parkeerplaats werd om elk plekje gevochten.
Op onze tocht naar het westen was de volgende stop Arundel. Een dorp dat door de Normandiers werd gesticht en het machtige kasteel binnen haar poorten heeft van de Hertogen van Norfolk. Deze belangrijke familie bewoond het kasteel al sinds de 16e eeuw!
Daarna naar de uitgekozen camping voor de nacht. Mooi niet, vol! Geen probleem, proberen we de volgende toch. Ook vol. Tsja, dat wordt zo niks.. Dan eerst maar even bellen of de volgende beoogde camping wel een plekje heeft voor ons. Eerste belletje, nee. Volgende, sorry, maar fully booked. De daarna volgende vijf namen de telefoon niet eens meer op, dus zijn we maar van de kust naar het binnenland verhuisd. Daar vonden we uiteindelijk nog een camping met een plekje. Peper duur, faciliteiten prut… maar ja, wat wil je. Bank Holliday!!

Vrijdag 23 mei. Hard werken.

Hard werken, in de eerste plaats omdat we veel met de scooter hebben gereden. Dat is toch meer inspannend dan je in eerste instantie zou denken. Weliswaar zit het stuur niet aan de verkeerde kant J, maar links rijden, voorrang verlenen waar moet en soms best wel snel doorrijden over doorgaande wegen terwijl er met regelmaat gaten in het wegdek zitten vereist voortdurende concentratie. Toch is het ding een uitkomst, want campervriendelijk is dit deel van de UK bepaald niet. Onze eerste rit was naar het startpunt van een wandeling over de krijtrotsen. We hebben drie uur krijtrots op, krijtrots af gesjouwd. Zoals gezegd, hard werken, maar meer dan de moeite waard. Het is in één woord een prachtig landschap! Daarna zijn we het binnenland ingereden, op weg naar Alfriston, opnieuw een heel oud stadje. Onderweg hebben we ook nog twee prehistorische, gigantisch grote, tekeningen gezien die ooit door de Kelten in de krijtheuvels gemaakt zijn. Heel bijzonder! Opnieuw zijn we weer onder de indruk van het diverse landschap en hoe goed alles opgezet en onderhouden is.
Al met al een mooie dag met droog weer. Volgens de weersvoorspellingen gaat dat veranderen, “we keep our fingers crossed”.

Donderdag 22 mei. Naar het westen.

We wilden eerst naar het hele oude stadje Rye, dan Bodiam Castle en Battle aandoen om in Eastbourne te gaan overnachten. Via kleinere weggetjes kwamen we in Rye. Het duurde een tikje langere dan verwacht. Niet alleen reed ik fout maar de afstanden op de kaart zijn natuurlijk geen kilometers (dom, dom!!). Op zich is hier een echt mooi, heel afwisselend heuvelachtig landschap. Opvallend hoe kleinschalig alles is, tot en met de huizen, of beter huisjes aan toe. Het is soms verbazingwekkend te zien hoe mensen in zulke kleine optrekjes leven, en dat in een land waar het leven zich bepaald niet voornamelijk buiten afspeelt!
Rye was al bewoond door de Romeinen en kan dus bogen op een heel lange geschiedenis. Wat er nu staat is vanaf 800 jaar oud en heel goed bewaard gebleven. De winkels die er zijn zouden in het Enkhuizer openluchtmuseum niet misstaan, maar je kijkt hoe dan ook je ogen uit hoever ze hier op sommige plaatsen jaren achter lijken te lopen. Bodiam Castle is gebouwd in de veertiende eeuw en is een slot, zoals een echt slot eruit moet zien. Een grote diepe gracht om het geheel, grote ronde torens op de hoeken en indrukwekkende torens bij de ingang. Van binnen is er niet veel over, maar van buiten is het een super romantisch kasteel.
Het geplande bezoek aan Battle (een beroemde plek in de geschieden is van dit land omdat daar de battle of Hastings plaatsvond waar de Franse Willem de Veroveraar de Engelsen overwon) ging niet door. Het was er buitengewoon druk en voor campers geen parkeerplek te vinden. Hoe dan ook zijn er - tot nu toe - erg weinig parkeerplekken op de plaatsen waar we naar toe willen. Morgen gaan we dan ook maar weer met de scooter op pad.

Woensdag 21 mei. Canterbury

Vandaag hebben we de scooter uit de camper gehaald voor zijn eerste rit op Engelse bodem. Het doel was Canterbury, het ritje verliep vlot. De belangrijkste reden om naar deze stad te gaan is de beroemde Cathedral en eerlijk is eerlijk, hij is zeer de moeite waard. We hebben in de loop der jaren heel veel kathedralen gezien, deze hoort zeker in onze top vijf thuis. Hij is heel imposant en van binnen en buiten mooi. Dat er in de loop van vele eeuwen aan gebouwd is, is goed te zien aan de uiteenlopende stijlen. Het is het centrum van de Anglicaanse kerk en nog volop in gebruik. Het toeristen seizoen is hier weliswaar nog niet begonnen, maar dat werd meer dan gecompenseerd door de aanwezigheid van vele honderden scholieren. Het was in de gehele stad erg druk. Na een lekkere lunch zijn we naar de Canterbury tales gaan kijken en luisteren, erg leuk! Daarna nog een wandelingetje om de vele mooie vakwerkhuizen te zien, waarna we de scooter weer opgezocht hebben. Via een omweg langs het havenplaatsje Whitstable zijn we weer naar de camping gegaan, onderweg hebben we genoten van de vele typische Engelse huizen met hun hoge schoorstenen. Het was de hele dag stralend weer, geen wolkje aan de lucht. Alleen de wind is wat koud, maar voor Engelse begrippen een schitterende dag! We hopen op nog veel meer van deze dagen.

Dinsdag 20 mei. De UK!

Vandaag met Eurotunnel naar Engeland. De eerste verbazing hadden we zondagavond al, toen we definitief via internet boekten. Tot vrijdag kostte een enkele reis voor de camper tussen 10 en 14 uur 112 euro. Opeens bleek dat voor onze geplande tijd (ongeveer 11 uur) 253 euro geworden te zijn. Maar tussen 12 en 14 uur was het slechts verhoogd tot 145 euro, dus dan maar geboekt voor de 12.20 trein. Per slot hebben we de tijd aan ons zelf nietwaar. Het zal vast wel heel druk geworden zijn denk je dan. Nu, niets was minder waar.
Natuurlijk waren we meer dan op tijd bij de trein, waar we gewoon voor het door ons betaalde tarief de trein van 11.50 konden nemen…, die vrijwel leeg was. Hoe de prijspolitiek van Eurotunnel in elkaar zit begrijp ik niet echt. Dat je laatboeken wil ontmoedigen, oké. Maar als je het zo doet jaag je de mensen wel de veerboot in. Vanuit Dover Castle (waarover later meer) kijkende naar de aankomende veerboten, zaten die in elk geval wel stampvol.
De treinreis zelf echter, is echt een aanrader. Binnen een goed uur zaten we van de camping in Engeland. De treinreis zelf duurt nog geen half uur waarbij je gewoon in de auto/camper kan blijven zitten.
We hadden het plan om op weg naar de eerste stop (Canterbury) Dover Castle aan te doen. Dat bleek een prima zet te zijn. Dover Castle is gigantisch groot, meer dan 1000 jaar oud en nooit veroverd. Het heeft in de Engelse geschiedenis verschillende keren een belangrijke rol gespeeld, de laatste keren tijdens de 2e Wereld Oorlog. In de krijtrotsen onder het kasteel zijn al vanaf 1795 gangen uitgehouwen om soldaten te huisvesten (toen ivm een mogelijke invasie van Napoleon), in WW2 was er het commando over de kanaalsector gevestigd waar onder andere de terugtrekking vanuit Duinkerken werd bewerkstelligd.
We brachten er meer dan 4 uur door, veel langer dan verwacht. Daarna via een omweg naar Canterbury, waar we ons morgen in hun `tales` gaan verdiepen.

Maandag 19 mei. Op weg naar Engeland.

Vanochtend zijn we op ons gemak naar Engeland vertrokken. Daar wilden we twee jaar gelden ook al heen, maar toen gooide mijn plotselinge staaroperatie roet in het eten. Op zich bleek dat een geluk bij een ongeluk te zijn, want half Engeland kwam onder water te staan tijdens geweldige overstromingen.
Nu gaan we het opnieuw proberen. Omdat we morgen pas “de trein” nemen, hoefden we vandaag maar enkele uren naar Calais te rijden, vandaag het ongehaaste vertrek.
Helaas bleek onderweg dat we een probleempje met de camper hebben. Bij vertrek ging onze treeplank nog netjes met een druk op de knop naar binnen. Sindsdien vertikt hij het om nog naar buiten te komen. Ik begon met te hopen dat er een zekering kapot zou zijn. Helemaal doorgemeten, nee dus. Misschien was er iets tussen het mechanisme terecht gekomen waardoor het klem zat? Onder de wagen gedoken, ook niet.
Elektrisch bedienbare spullen zijn mooi zolang het werkt, maar zodra dat niet het geval is…. Schakelaars opengehaald, hé op één draad blijkt geen stroom te staan. Het centrale schakel- en regelpaneel open geschroefd en dan blijkt dat heel veel draden, waaronder die van de treeplank en zijn schakelaars in één grote afgesloten zwarte doos samenkomen met veel relais en printplaten, en ja, dan houdt het op. Dat wordt de eerstvolgende weken grote stappen nemen om de wagen in en uit te komen. Houd je lenig, zullen we maar zeggen.
Morgen moeten we om 11.30 uur bij Eurotunnel zijn voor de trein, we zijn erg benieuwd hoe dat zal verlopen. Ervaringen met veerboten hebben we inmiddels genoeg, maar dit wordt voor ons ook een eerste keer.